Manuscript msA, page 127r

Manuscript msA, page 127r

prev: 126v

next: 127v

Iliad text

10.51 ἔργα δ’ ἔρεξ’· ὅσα φημὶ μελησέμεν , Ἀργείοισι1, 2

10.52 δηθά τε καὶ δολιχὸν . τόσα γὰρ κακὰ μήσατ’ Ἀχαιούς ·1, 2

10.53 ἀλλ’ ἴ̈θι νῦν Αἴαντα καὶ Ἰ̈δομενῆα κάλεσσον1, 2, 3, 4

10.54 ῥίμφα θέων ἐπὶ νῆας . ἐγὼ δ’ ἐπι Νέστορα δῖον1, 2

10.55 εἶμι· καὶ ὀτρυνέω ἀνστήμεναι· αἴ κ επίθηται1, 2

10.56 ἐλθεῖν ἐς φυλάκων ἱ̈ερὸν τέλος . ἠδ’ ἐπιτεῖλαι·1, 2, 3, 4

10.57 κείνου γάρ κε μάλιστα πιθοίατο . τοῖο γὰρ υἱὸς1

10.58 σημαίνει φυλάκεσσι· καὶ Ἰ̈δομενῆος ὀπάων1

10.59 Μηριόνης . τοῖσιν γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα·1

10.60 τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος ·1

10.61 πῶς γάρ μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις·1, 2

10.62 αὖθι μένω μετα τοῖσι . δεδεγμένος εἰς ό κεν ἔλθῃς .1

10.63 ἠὲ θέω μετά σ’ αὖτις . ἐπὴν , εὖ , τοῖς , ἐπιτείλω·1

10.64 τὸν δ’ αῦτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων ·1

10.65 αὖθι μένειν . μή πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιϊν1, 2, 3

10.66 ἐρχομένω· πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι·1

10.67 φθέγγεο δ’ ᾗ κεν ΐῃσθα· καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι .1, 2, 3, 4, 5

10.68 πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον·1, 2, 3

10.69 πάντας κυδαίνων· μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ .1

10.70 ἀλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμεθα· ὧδέ που ἄμμι1

10.71 Ζεὺς ἐπι γεινομένοισιν , ἵ̈ει κακότητα βαρεῖαν·1

10.72 ὣς εἰπὼν . ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν . εὖ , ἐπιτείλας·1

10.73 αὐτὰρ ὁ βῆ ρ’ ϊέναι μετα Νέστορα ποιμένα λαῶν·1

10.74 τὸν δ’ εὗρεν παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ1

10.75 εὐνῇ , ἐνι μαλακῇ . παρὰ δ’ έντεα ποικίλ’ ἔκειτο .1, 2, 3

Scholia text

msA, 10.68, commenting on 10.53 ‡ ἀλλ’ ΐθι νῦν Αἴαντα : ὁ μὲν Δίδυμος τὴν Ἀριστάρχειαν γραφὴν λέγει Αἴαντε δυϊκῶς . ὁ δε Τήλεφος λέγει κακῶς εἴρηκέναι τὸν Δίδυμον οὐ γὰρ ἐπ αμφοτέρους τοὺς Αἴαντας ὁ Μενέλαος πέμπεται ⁑

msA, 10.69, commenting on 10.51-10.52 ἔργα δ’ ἔρεξ’ : ἀθετοῦνται στίχοι Β ὅτι παλλιλογεῖ ταυτ , δι αλλων γὰρ προείρηται ὅσσ’ Έκτωρ ἔρεξε Διῒ φίλος υἷας Ἀχαιῶν . καὶ ὅτι ἐπι ταυτὸν φέρει δηθὰ καὶ δολιχον καὶ Ἀριστοφα προηθέτει ⁑

msA, 10.70, commenting on 10.53 ἀλλ’ ἴθι νῦν Αἴαντα ὅτι ἐκ τούτων καὶ τῶν τοιούτων τὰ περι τοῦ ναυστάθμου ὁ Ἀρίσταρχος ἐπραγματεύσατο ῥητῶς γὰρ λέγεται πλησίον τοῦ Αἴαντος ὁ Ϊδομενεὺς νενελκηκέναι ⁑

msA, 10.71, commenting on 10.56 ἐλθεῖν ἐς φυλάκων : ὡς σκυλακων ἐπι γὰρ τῶν ανδρῶν τέτακται οὐκ επι τῶν τόπων ὅτι οἱ Γλωσσογράφοι ἱερὸν τέλος τὸ μέγα τάγμα σημαίνει δὲ πλείονα ἡ λέξις . ποτὲ μὲν τὸ τάγμα ὡς ἐνθάδε : ποτὲ δὲ τοῦ συμπεπληρωμένου τάγματος . ἠ έργου τὸ τελος . ποτὲ δὲ τοῦ συμπεπληρωμένου τάγματος : ποτὲ δὲ τὴν ἐκ τῶν επεισαγομένων ὠνίων φοιτῶσαν ταῖς πόλεσι πρόσοδον ποτὲ δὲ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ ἀξιώματα ὡς ἐστιν εὑρεῖν παρά τε Θουκυδίδῃ καὶ Ξενοφῶντι . ποτὲ δὲ τὸ δαπάνημ ὡς Εὐριπίδης ἐν Πολυείδῳ μάτην γὰρ οἴκῳ σὸν τόδ’ ἐκβαίη τέλος . καὶ Δημοσθένης ἐν : Χειρόνησον δὲ ἐν τοῖς ἑαυτοῦ τέλεσι διορύξει : ποτὲ δὲ τὴν εορτήν ὡς Ευριπ ἐν Μηδ σεμνὴν εορτὴν καὶ τέλος προσάψωμεν :

msA, 10.6001, commenting on 10.56 ἱερὸν τέλος ὡς ἱερὸν ἰχθῦν τὸν μέγαν ἱερὸν μὲν οὖν τέλος λέγει τὸ θειον τάγμα ἱερὸν δὲ ἰχθὺν τὸν ἄνετον καὶ ἱερὸν βοῦν ἀπο τοῦ ΐεσθαι ⁑

msA, 10.73, commenting on 10.61 πῶς γάρ μοι μύθω : στικτέον κατ τὸ τέλος τοῦ στίχου . καὶ ἀφ ετέρας ἀρχῆς πευστικῶς τὰ εξῆς προσενεκτέον ⁑

msA, 10.74, commenting on 10.65 αῦθι μένειν· ὅτι τῷ ἀπαρεμφάτω : ἀντι τοῦ προστακτικοῦ μένειν ἀντι τοῦ μένε : τὸ δὲ αβροτάξομεν ψιλωτέον ὁμοίως τὸ ήμβροτες : τινὲς γοῦν κυρίως ἡγοῦνται τοῦ βροτοῦ μὴ ἐπιτυχεῖν ἀλλα ἁμαρτῆσαι ὼς τὸ καὶ στέρησιν ἐγκεῖσθαι ⁑

msA, 10.75, commenting on 10.67 φθέγγεο· τεχνικῶς ἵνα , ἐκ τῆς φωνῆς ἐπιγινώσκηται φίλος ὦν μὴ καὶ ὑπονοήσουσιν ἔφοδον εῖναι πολεμίων καὶ Νέστωρ πρὸς Ἀγαμέμνονά φησιν φθέγγεο μηδ’ ἀκέων ἐπ έμ’ έρχεο ⁑

msA, 10.76, commenting on 10.67 καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι : τὸ ἐγρήγορθαι ἀνέγνωμεν προπαροξύνοντες οὐκ εχρῆν δὲ εἴτε γὰρ συγκοπη ἐστιν τοῦ εγρηγορεναι ὀφείλει παροξύνεσθαι καθότι τὰ εἰς θαι λήγοντα ἀπαρέμφατ ἔχοντ προ τ θ ἀμέταβολον , παροξύνεται . κεκάρται τετίλθαι ἐσπάρθαι : μίαν μέντοι ἀφορμη ὁρῶ τοῦ δύνασθαι προπαροξύνεσθαι τὸ ἐγρήγορθαι . τὸ τὰ εἰς θαι λήγοντ τῇ ορ συλλαῇ παραληγόμενα μὴ παρ’ ἄλλη τιν διαλέκτω ορᾶσθαι ἢ τῇ Αἰολίδη τέτορθαι μέμορθαι ἔφθορθαι ὅθεν ἐπεὶ ἡ παράληξις Αἰολικωτέρα ἐγένετο καὶ ὁ τονος ὁμοίως τοῖς προκειμένοις ⁑

msA, 10.77, commenting on 10.67 ἄνωχθι . ἐνεστῶτος ἐστι καὶ παρατατικοῦ μᾶλλον ῆπερ παρακειμένου . ἀναλογώτερον δὲ παρα Καλλιμάχῳ . ἄνωγε δὲ πόρθμενα νεκρῶν . καὶ δῆλον ὅτι μεταβέβληται τὸ γ εἰς τὸ χ ἐν τῷ ἄνωχθι δια τὸ θ . ὁ μὲν οὖν Ἀπολλώνιος εἰς χε βούλεται εἶναι τα τοῦ παρακειμένου προστακτικὰ καὶ ϊκανῶς τῷ λόγῳ συνηγορεῖ : ὁ δὲ Ηρῳδιανὸς εἰς θι τουναντίον μηδε γὰρ εἶναι τὴν εἰς ε κατάληξιν ⁑

msA, 10.78, commenting on 10.67 πατρόθεν ἐκ γενεῆς . δυσωπεῖ γὰρ ὑπόμνησις προγονικῆς ἀρετῆς καὶ πρων πράξεις ἐπαινούμεναι τὸ μὴ καὶ αὐτὸν εῖναι μιμητὴν ἐκείνων , ἀλλα κὰθαιρετικὸν τῆς περὶ αυτὸν εὐγενείας ⁑

msA, 10.79, commenting on 10.68 ὡς ὅταν λε : διογενὲς Λαερτιάδῃ τὸν πρά δηλοῖ . τὸ δε διογενὲς τὸν ἀρχηγὸν τοῦ γένους ⁑

msA, 10.80, commenting on 10.68 πατρόθεν ἐκ γενεῆς : ὅτι ἀρχαϊκῇ ἡ συνήθεια ὥστε εἴ που τοιοῦτον εὑρίσκομεν εἰδέναι δεῖ ὅτι οὐκ επιθέτου ἔχει χώραν ⁑

msA, 10.81, commenting on 10.75 εὐνῇ ἐνι μαλακῇ παρα δ’ἔντεα : ὅτι ἔντεα οὐ πάντα τὰ όπλα . ἀλλα κυρίως μὲν ἀσπὶς καὶ περικεφαλαία . τὰ δε δόρατα κατ επικράτειαν ⁑

msAil, 10.86, commenting on 10.51@φημὶ υπνοῶ

msAil, 10.87, commenting on 10.52@μήσατ’ εἰργάσατο :

msAil, 10.88, commenting on 10.55@αἴ-πίθηται ἐὰν δύνατ γέρων γὰρ ἦν :

msAil, 10.89, commenting on 10.56@τέλος τὸ τάγμα

msAil, 10.90, commenting on 10.65@ἀβροτάξομεν αποτύχωμεν

msAil, 10.91, commenting on 10.67@ᾗ-ΐῃσθα ἔνθα ἂν πορευθῆς ⁑

msAil, 10.93, commenting on 10.69@μηδὲ-θυμῷ μηδὲ ἐπαιρου τῇ διανοια δι ὑπεριφανιαν :

msAil, 10.94, commenting on 10.71@ἐπὶ-ἵ̈ει τοῖς ἀεὶ ἀναφυομένοις πράγμασι ⁑

msAim, 10.83, commenting on 10.54 ἀρισταρχ παρὰ νηας :

msAim, 10.84, commenting on 10.55 γράφεται αἴ κ’ εθέλησι

msAim, 10.85, commenting on 10.75 παρα τὸ ἐντὸς αὐτῶν εἶναι τὸν φοροῦντα ⁑