Manuscript msA, page 136r

Manuscript msA, page 136r

prev: 135v

next: 136v

Iliad text

10.503 αὐτὰρ ὁ μερμήριξε μένων ὅ τι κύντατον έρδοι·1, 2, 3

10.504 ἢ ὅ γε δίφρον ἑλὼν , ὅθι ποικίλα τεύχε’ έκειτο·1, 2

10.505 ῥυμοῦ ἐξερύοι· ἦ ἐκφέροι ὑψόσ’ ἀείρᾱς·1, 2, 3

10.506 ἢ έτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο·1

10.507 ἕως ὃ ταῦθ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα , τόφρα δ’ Ἀθήνη1

10.508 ἐγγύθεν ἱ̈σταμένη προσέφη Διομήδεα δῖον·1

10.509 νόστου δὴ μνῆσαι μεγαθύμου Τυδέος υἱὲ1, 2

10.510 νῆας επι γλαφυρὰς , μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθῃς1, 2, 3

10.511 μή που τις καὶ Τρῶας ἐγείρῃσιν θεὸς ἄλλος·1

10.512 ὡς φάθ’ , ὁ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης·1, 2

10.513 καρπαλίμως δ’ ἵππων ἐπεβήσετο· κόψε δ’ Ὀδυσσεὺς .1, 2, 3

10.514 τόξῳ . τοὶ δ’ ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν .1

10.515 οὐδ’ ἀλαοσσκοπιὴν εἶχ’ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων1, 2, 3

10.516 ὡς ἴ̈δ’ Ἀθηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν .1, 2

10.517 τῇ κοτέων , Τρώων κατεδύσετο πουλὺν ὅμιλον·1

10.518 ὦρσεν δὲ Θρῃκῶν βουληφόρον Ἱ̈πποκόωντα ·1

10.519 Ῥήσου ἀνεψιὸν ἐσθλόν· ὁ δ’ ἐξ ύπνου ἀνορούσας .1

10.520 ὡς ἴ̈δε χῶρον ἐρῆμον . ὅθ’ έστασαν ὠκέες ἵπποι .1, 2

10.521 ἄνδράς τ’ , ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν .1, 2

10.522 ᾤμωξέν τ’ ὰρ ἔπειτα φίλον τ’ ὀνόμηνεν ἑταῖρον·1, 2, 3

10.523 Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμὸς1, 2

10.524 θυνόντων ἄμυδις . θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα·1

10.525 ὅσσ’ ἄνδρες ῥέξαντες , ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας·1

10.526 οἱ δ`’ ὅτε δή ῥ’ ΐκανον , ὅθι σκοπὸν Ἕκτορος ἔκταν .1, 2, 3

10.527 ἔνθ’ . Ὀδυσεὺς μὲν ἔρυξε Διῒ φίλος , ὠκέας ἵ̈ππους .1, 2

Scholia text

msA, 10.4605, commenting on 10.504 ‡ ἢ ὅ γε δίφρον ἑλω : ἦ ἐκφέρει ὑψοσ’ ἢ ἔτι τῶν πλεόνων : διαπορητικοὶ οἱ ὕστεροι δι ὃ περισπαστέον τὸν δεύτερον : τὸν δὲ πρῶτον καὶ τρίτον ἐγκλιτεον ⁑

msA, 10.4607, commenting on 10.510 νῆας ἐπι γλαφυρὰς . τὸ ἡμιστίχιον . δύναται καὶ τοῖς ἡγουμένοις καὶ τοῖς επομένοις συντάττεσθαι διαστολῇ μόνον χαριζόμενον ἀπο τῶν ἑταίρων οἷς μὴ προσδίδοται ⁑

msA, 10.4608, commenting on 10.510 πεφοβημένος : εἰς φυγεῖν τραπεὶίς διωκόμενος τοῦτέστι μετα φυγῆς παραγεγενημένος ⁑

msA, 10.4609, commenting on 10.515 οὐδ’ ἀλαὸσσκοπιὴν : ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ἀλαὸν σκοπιὴν , παροιμιακόν δέ ἐστι . οὐ τυφλὸς ἐσκοόπιάσεν , ἀλλα τοῦναντίον δεδορκώς : καὶ ὁ ποιητὴς οὐδέποτε εἴρηκεν σκοπιὴν τοὺς ὀφθαλμούς . συναπτέον δὲ τὸ διστίχιον μέχρι τοῦ ἕπουσαν ⁑

msA, 10.4610, commenting on 10.520 ὡς ί̈δε χῶρον ἔρημόν : ὅτι Ζηνόδοτος τὸ ἐναλλὰξ τῷ τόπῳ τούτῳ τίθησιν ὁ δ’ εξ ύπνους ἀνορούσας ὥμοξεν τ ὰρ ἔπειτα : ὡς ί̈δε χωρον ερημον ἄνδρας τ’ ἀπαίροντας πρῶτα δὲ ἰ̈δόντα ἔδει κλαίειν ⁑

msA, 10.4611, commenting on 10.522 ᾤμοξέν τ άρ’ ἔπειτα φίλον τ’ ὀνόμηνεν ἑταῖρον : ἐμφατικῶς οὐ μ΄νον ᾤμωξεν ἀλλα καὶ φίλον καὶ εταῖρον ὠνόμα ⁑

msAext, 10.4615, commenting on 10.503 ριζε

msAext, 10.4616, commenting on 10.515 ουδ’ αλαοσκοπιην

msAil, 10.4617, commenting on 10.503@κύντατον δεινότατον κάκιστον νῦν τὸ βέλτιον

msAil, 10.4618, commenting on 10.509@νόστου ὑποστροφῆς

msAil, 10.4619, commenting on 10.512@ξυνέηκε νῦν ήκουσε

msAil, 10.4630, commenting on 10.526@σκοπὸν κατάσκοπον

msAil, 10.4631, commenting on 10.527@ἔρυξε κατέσχε :

msAim, 10.4614, commenting on 10.513 ουτ Ἀρίσταρχος ἄλλοι δὲ ἐπεβήσατο ⁑