Manuscript msA, page 139v

prev: 139r

next: 140r

Iliad text

11.101 αὐτὰρ ὁ βή ρ’ Ἶ̈̈̈σόν τε καὶ Ἄντιφον ἐξεναρίξων 1, 2, 3

11.102 υἷε δύω Πριάμοιο · νόθον καὶ γνήσιον . ἄμφω 1, 2

11.103 εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας . ὁ μὲν νόθος ἡνιόχευεν .1, 2

11.104 Ἄντιφος αὖ παρέβασκε περικλυτὸς , ὥ ποτ’ Ἀχιλλεὺς 1, 2, 3, 4

11.105 Ἴ̈δης ἐν κνημοῖσι δίδη μόσχοισι λύγοισι 1, 2, 3, 4, 5, 6

11.106 ποιμαίνοντ’ ἐπ’ όεσσι λαβὼν· καὶ ἔλυσεν ἀποίνων·1, 2

11.107 δὴ τότε γ’ Ἀτρείδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων ·1

11.108 τὸν μὲν ὑπὲρ μαζοῖο κατα στῆθος βάλε δουρὶ ,1

11.109 Ἄντιφον αὖ παρὰ οὖς , ἔλασε ξίφει , ἐκ δ’ έβαλ’ ἵ̈̈ππων·1, 2, 3

11.110 σπερχόμενος δ’ ἀπὸ τοῖϊν ἐσύλα τεύχεα καλὰ·1, 2

11.111 γινώσκων καὶ γάρ σφε πάρος παρα νηυσὶ θοῇσιν 1, 2, 3

11.112 εἶδεν . ὅτ’ ἐξ Ἴδής ἄγαγεν πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς ·1

11.113 ὡς δὲ λέων . ἐλάφοιο ταχείης νήπια τέκνα 1

11.114 ῥηϊδίως συνέαξε . λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσιν .1, 2

11.115 ἐλθὼν εἰς εὐνὴν . ἁπαλόν τέ σφ’ ῆτορ ἀπηύρα· ,1, 2

11.116 ἣ δ’ εἴ πέρ τε τύχῃσι μάλα σχεδὸν . οὐ δύναταί σφι 1, 2

11.117 χραισμεῖν . αὐτὴν γάρ μιν ὑπο τρόμος αἰνὸς ϊκάνει .1

11.118 καρπαλίμως δ’ ἤϊξε διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην .1, 2

11.119 σπεύδουσ’ . ἱ̈δρώουσα . κραταιοῦ θηρὸς ὑφ’ ὁρμῆς .1, 2

11.120 ὡς ἄρα τοῖς οὔ τις δύνατο χραισμῆσαι ὄλεθρον 1

11.121 Τρώων . ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ὑπ’ Ἀργείοισι φέβοντο·1, 2

11.122 αὐτὰρ ὃ Πείσανδρόν τε καὶ Ἱ̈ππόλοχον μενεχάρμην 1, 2, 3

11.123 υἱέας Ἀντιμάχοιο δαΐφρονος . ὅς ῥα μάλιστα 1

11.124 χρυσὸν Ἀλεξάνδροιο δεδεγμένος· ἀγλαὰ δῶρα .1, 2, 3

11.125 οὐκ εἴασχ’ Ἑλένην δόμεναι ξανθῷ Μενελά̄ῳ ·1

Scholia text

msA, 11.50, commenting on 11.101 αὐτὰρ ὃ βή ρ’ ῀Ϊσον τε : Ζηνόδοτος ἔξω τοῦ ρ βῆ ῀Ϊσον μὴ ἐνφέρεσθαι δὲ φησὶν ὁ Ἀρίσταρχος νῦν ἐν τοῖς Ποσεὶδίππου ἐπι γράμμασι τὸν Βήρισον , ἀλλ’ ἐν τῷ λεγομένῳ σωρῷ εὑρεῖν , εὔλογον δὲ φησὶν ἐξελεγχόμενον αὐτὸν ἀπαλεῖψαι ⁑

msA, 11.51, commenting on 11.101 αὐτὰρ ὅ βή ρ’ Ϊσόν τε κατα διάστασιν ἐστι βή ρα εῖτα Ἰσόν τε καὶ Ἄντιφον . τὸ μέντοι ἐπιφερόμενον ἐν τῇ συντάξει ἐν μετοχῇ ὀφείλει κατακλείεσθαι ἐξεναρίζων ὡς δείκνυται ἐν τῷ περι συντάξεων ⁑

msA, 11.53, commenting on 11.104 Ἄντιβος ἆν παρέβασκε : ὅτι Ζηνόδοτ γράφει ὅν ποτ’ Ἀχιλλεύς . μήποτε δὲ πεπλάνηται γεγραμμένου τοῦ ο ὑπ αρχαϊκῆς σημασίας ἀντι τοῦ ω προσθεὶς τὸ ν . ἔστι γὰρ περιδυεῖν ὁ λόγος , δι ὃ καὶ ἐπιφέρει , καὶ γάρ σφε πάρος παρα νηυσὶ . καὶ ὅτι οἱ μαχόμενοι παραβάται ἦσαν ⁑

msA, 11.54, commenting on 11.105 δίδη μόσχοισι λύγοισι . ἐδέσμευσε ταῖς νέαις καὶ ἀπαλαῖς λύγοις καὶ βλαστήμασι λύγος δὲ ἱμαντῶδες τί φυτὸν καὶ ἁπαλὸν ὃ καὶ οἷσον καλοῦσιν ἐξ οὗ καὶ τὸ οἰσόκαρπον τινὲς δὲ αὐτὸ καὶ ἄγνον καλοῦσιν , ὁ γὰρ τούτου καρπὸς ἐσθιόμενος ἀφανιστικός ἐστι τῆς γονῆς : καὶ οἱ ϊερεῖς δὲ τοῦ φυτοῦ τούτου τὰς κόμας τῇ ἑαυτῶν κλίνῃ ὑποτιθέασιν ὡς φυσικήν τινα δύναμιν ἔχοντα πρὸς ἁγνείαν . δι ὃ καὶ ἄγνος ἐκλήθη ⁑

msA, 11.55, commenting on 11.106 ποιμαίνοντ’ ἐπ όεσσι , ὅτι τὸ πλῆρες ποιμαίνοντε . Ζηνόδοτος δὲ ἕοικε δέχεσθαι ποιμαίνοντα καὶ γὰρ ὅν ποτε γράφει

msA, 11.56, commenting on 11.109 Ἄντιφον αὖ παρα οὗς ὅτι ἐπανείληφεν τὸ ὄνομα . δια τὸ προειρηκεναι δύο καὶ προς τὸ πρότερον ἀπήντησεν ἵνα σαφηνίσῃ κατά τινα τόπον ἑκάτερος ἐπλήγη ⁑

msA, 11.57, commenting on 11.111 γινώσκων καὶ γάρ σφε : ὅτι σφε ἀντι τοῦ αὐτοὺς καὶ οὐκ έστι περι ἑνὸς ὁ λόγος , ἡ δὲ ἀναφορὰ προς Ζηνόδοτον ⁑

msA, 11.58, commenting on 11.116 ἡ δ’ εἴπερ τε . ὅτι δύναται ἑκατέρως ἀναγινώσκεσθαι . καὶ κατα διαστολὴν τύχῃσι καὶ τετύχῃσι ὡς λελάχωσι ⁑

msA, 11.59, commenting on 11.119 σπεύδουσ’ ἰδρώουσα : ἐπι τὸ σπεύδουσα βραχὺ διασταλτέον μᾶλλον γὰρ ἐμφαίνει ⁑

msA, 11.60, commenting on 11.121 Τρώων ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ὑπ Αργείοισι φέβοντο : ὅτι ἀντι τοῦ ὑπ Αργείων πάλιν δὲ τὸ φέβοντο ἀντι τοῦ ἔφευγον ⁑

msA, 11.61, commenting on 11.124 χρυσὸν Ἀλεξάνδροιο : ἐπὶ προς τὸ σημαινόμενόν ἐστι τὸ λεγόμενον χρύσᾶ δῶρα δύναται βραχὺ διασταλῆναι ἤτοι ἐπι τὸ χρυσὸν ἢ ἐπι το δεδεγμενος ⁑