Manuscript msA, page 140r

prev: 139v

next: 140v

Iliad text

11.126 τοῦ περ δὴ δύο παῖδε λάβε κρείων Ἀγαμέμνων 1

11.127 εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας . ὁμοῦ δ’ ἔχον ὠκέας ἵππους·1, 2

11.128 ἐκ γάρ σφεας χειρῶν φύγον ἡνία σιγαλόεντα·1, 2, 3, 4

11.129 τὼ δὲ κυκηθήτην· ὁ δ’ ἐναντίον ὦρτο λέων ὡς 1, 2, 3

11.130 Ἀτρείδης . τῶ δ’ αῦτ’ ἐκ δίφρου γουναζέσθην·1, 2, 3

11.131 ζώγρει Ἀτρέος υἱὲ . σὺ δ’ ἄξια δέξαι ἄποινα .1

11.132 πολλὰ δ’ ἐν Ἀντιμάχοιο δόμοις κειμήλια κεῖται .1, 2

11.133 χαλκός τε· χρυσός τε . πολύκμητός τε σίδηρος .1

11.134 τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι’ ἄποινα .1

11.135 εἰ νῶϊ ζωοὺς πεπύθοιτ’ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν ·1, 2

11.136 ὣς τώ γε κλαίοντε προσαυδήτην βασιλῆα 1, 2

11.137 μειλιχίοις ἐπέεσσιν : ἀμείλικτον δ’ ὄπ’ ἄκουσαν·1, 2, 3

11.138 εἰ μὲν δὴ Ἀντιμάχοιο δαΐφρονος υἱέες ἐστὸν .1

11.139 ὅς ποτ’ ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ Μενέλαον ἄνωγεν 1

11.140 ἀγγελίην ἐλθόντα . σὺν ἀντιθέω Ὀδυσῆϊ 1, 2, 3

11.141 αὖθι κατακτεῖναι· μὴδ’ ἐξ ἕμεν ὰψ’ ἐς Ἀχαιοὺς .1, 2, 3

11.142 νῦν μεν δὴ τοῦ πρσ ἀεικέα τίσετε λώβην·1, 2

11.143 ῆ . καὶ Πείσανδρον μὲν ἀφ’ ἵ̈ππων ῶσε χαμᾶζε 1

11.144 δουρὶ βαλὼν πρὸς στῆθος . ὁ δ’ ὕπτιος ούδει ἐρείσθη·1, 2, 3

11.145 Ἱ̈ππόλοχος δ’ ἀπόρουσε· τὸν αὖ χαμαὶ ἐξενάριξε .1

11.146 χεῖρας ἀπο ξίφεϊ τμήξας . ἀπό τ’ αὐχένα κόψας·1, 2, 3

11.147 ὄλμον δ’ ὡς ἔσσευε κυλίνδεσθαι δι’ ὁμίλου·1, 2, 3, 4, 5

11.148 τοὺς μὲν ἔασ’ . ὁ δ’ ὅθι πλεῖσται κλονέοντο φάλαγγες .1

11.149 τῇ ῥ’ ἐνόρουσ’ . ἅμα δ’ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ .1

11.150 πεζοὶ μὲν πεζοὺς ὄλεκον φεύγοντας ἀνάγκῃ .1, 2

Scholia text

msA, 11.64, commenting on 11.130 Ἀτρείδης τῲ δ’ αὐτ’ ὅτι δωδεκασύλλα ὁ στίχος καὶ σπανίως χρῆται ὡς καὶ ἐν τὼ δ’ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιϊν . ἡ δὲ ἀναφορὰ πρὸς ἐπίκρισιν τῆς στιχοποιΐας ὅτι εὐτελεῖς τῇ κατασκευῇ δοκοῦσιν εἶναι οἱ τοιοῦτοι . καὶ ὅτι τὸ γουναζέσθην καταχρηστικῶς ἀντι τοῦ ϊκέτευον ⁑

msA, 11.65, commenting on 11.137 ἀμείλικτον : δ’ όπ’ άκουσαν . ἀμείλικτον ἀπηνῆ καὶ σκληρὰν καὶ ἀπαράκλητον καὶ ἀφιλάνθρωπον . καὶ ἀνηλεῆ καὶ αδυσώπητον ⁑

msA, 11.66, commenting on 11.140 ἀγγελεήν , ἀντι τοῦ εἰς πρεσβείαν . δύο δὲ σημαίνει ἡ λέξις παρα τῷ ποιητῇ τὸ ἄγγελμα . ὡς ἐν τῷ ἀγγελίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείη . καὶ τὸν ἄγγελον ἤτοι τὸν πρέσβιν ὡς ἐνταῦθα ἀγγελίην ἐλθόντα συν αντιθέῳ Μενελάῳ ⁑

msA, 11.67, commenting on 11.141 μὴδ’ ἑξέμεν δασυντέον τὸ γὰρ εἶναι καὶ ἀφεῖναι παραγώγως γέγονεν έμεναι ὡς τὸ θεῖναι θέμεναι ⁑

msA, 11.69, commenting on 11.144 δουρὶ βαλὼν ὅτι ἀπο τῆς πληγῆς οὐκ επι τὴν πληγὴν πίπτει ⁑

msA, 11.70, commenting on 11.147 ὄλμον δ’ ὡς ἔσσευε : ὅλμου δίκην εἴασεν αὐτὸν ῥίψας κυλίεσθαι . ὄλμος δέ ἐστι κοῖλος λίθος εἰσ ὸν κόπτουσιν ὄσπρια καὶ ἄλλα τινὰ . ἡ διπλὴ δὲ ὅτι ἅπαξ ἐνταῦθα κέχρηται καὶ ὅτι ἐν εὐτελέσι κέχρηται λεξιδίους οὐ μόνον ἐν χοίνικος καὶ λύχνου προς τοὺς Χωρίζοντας ⁑

msA, 11.71, commenting on 11.150 πεζοὶ μὲν πεζοὺς όλεκον : πολὺ βέλτιον ταῦτα ἀφ’ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκειν : καὶ γὰρ ἡ προάγουσα διάνοια πεπλήρωται κοινοῦ νοουμένου τοῦ ἐνόρουσαν : καὶ ἄλλως , ἀσυνδέτοις ἐπι τῶν μεταβάσεων ἥδεται ⁑