Manuscript msA, page 146v

Manuscript msA, page 146v

prev: 146r

next: 147r

Iliad text

11.451 φθῆ σε τέλος θανάτοιο κιχήμενον· οὐδ’ ὑπάλυξας·1, 2, 3

11.452 ᾶ δείλ’ . οὐ μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ1

11.453 ὄσσε καθαιρήσουσι θανόντί περ· ἂλλ’ οἰωνοὶ1

11.454 ὠμησταὶ ἐρύουσι . περὶ πτερὰ πυκνὰ βαλόντες·1, 2, 3

11.455 αὐτὰρ ἐπεί κε θάνω· κτεριοῦσί με δῖοι Ἀχαιοί ·1, 2, 3, 4, 5

11.456 ὡς εἰπὼν . Σώκοιο δαΐφρονος ὄβριμον ἔγχος1, 2

11.457 ἔξω τε χροὸς εἷλκε καὶ ἀσπιδος ὀμφαλοέσσης·1, 2

11.458 αἷμα δέ οι σπασθέντος ἀνέσσυτο . κῆδε δὲ θυμόν·1, 2, 3

11.459 Τρῶες δὲ μεγάθυμοι ὅπως ἴ̈δον αἷμ’ Ὀδυσῆος .1, 2, 3

11.460 κεκλόμενοι κα’θ ὅμιλον . ἐπ’ αὐτῷ πάντες ἔβησαν·1, 2

11.461 αὐτὰρ ὅ γ’ ἐξοπίσω ἀνεχάζετο· αῦε δ’ ἑταίρους·1, 2, 3

11.462 τρὶς μὲν ἔπειτ’ ἤϋσεν ὅσον κεφαλὴ χάδε φωτός1, 2, 3

11.463 τρὶς δ’ ἄϊεν ἰ̈άχοντος ἀρηί̈φιλος Μενέλαος .1

11.464 αῖψα δ’ ὰρ’ Αἴαντα προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·1

11.465 Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε . κοίρανε λαῶν .1

11.466 ἀμφί μ’ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἵ̈κετο φωνὴ .1, 2

11.467 τῷ ϊκέλη· ὡς , εἴ ἑ , βιῴατο μοῦνον ἐόντα1, 2, 3

11.468 Τρῶες ἀποτμήξαντες ἐνι κρατερῇ ὑσμίνῃ·1

11.469 ἂλλ’ ἴ̈ομεν καθ ὅμιλον· ἀλεξέμεναι γὰρ ἄμεινον·1

11.470 δείδω μή τι πάθῃσι ἐνι Τρώεσσι μονωθεὶς1, 2

11.471 ἐσθλὸς ἐών . μεγάλη δὲ ποθὴ Δαναοῖσι γένηται·1

11.472 ὡς εἰπὼν . ὃ μὲν ἦρχ’ , ὁ δ’ ἅμ ἕσπετο ἰσόθεος φῶς ·1

11.473 εὗρον ἔπειτ’ Ὀδυσῆα Διῒ φίλον . ἀμφι δ’ ὰρ’ αὐτὸν1

11.474 Τρῶες ἕπονθ’ , ὡς εἴ τε δαφοινοὶ θῶες ὄρεσφιν1, 2, 3

11.475 ἀμφ’ ἔλαφον κεραὸν βεβλημένον· ὅν τ’ ἔβαλ’ ἀνὴρ1, 2

Scholia text

msA, 11.174, commenting on 11.454 ἐρύουσι προπαροξύνεται ἐνήλλακται γὰρ ὁ ἐνεστὼς χρόνος ἀντι μέλλοντος οὕτως καὶ Ἀρίσταρχος : ὁ δὲ Ἀλεξίων περισπᾷ οὐκ εὖ ἐπεί φησίν ἐν τῷ ἑξῆς στίχῳ ὁ μέλλων παρελήφθη περισπώμενος : αὐτὰρ ἐπεί κε θάνω κτεριοῦσί με δῖοι Ἀχαιοί : ἔλαθε δὲ τὸν ἄνδρα ἡ τοιαύτη ὕφεσις τοῦ σ Ἀττικῆ οὖσα καὶ περισπῶσα τοὺς μέλλοντας . δια τί αἴτιον εἰ παραλήγοιτο τῷ ϊ συνεσταλμένῳ . ὅπερ καὶ ἐπι τοῦ τόνδε δ ἐγὼ κομιῷ τὸ μέντοι ἐρύω οὐ δύναται ἔχεσθαι ταύτης τῆς φύσεως . ἀλλ’ ἔστιν ἐνεστὼς ἀντι μέλλοντος ⁑

msA, 11.175, commenting on 11.455 αὐτὰρ ἐπεί κε θανω : οὕτως Ἀρίσταρχος δια τοῦ μ ἒμ εἴ κε θάνω εἰ δὲ δια τοῦ π ἐπεί κε θάνω εἰ δὲ δια τοῦ π ἐπεί κε θάνω γραμματιστῶν ⁑

msA, 11.176, commenting on 11.456 ὡς εἰπὼν Σώκοιο δαΐφρονος πρὸς τὴν ἀμφιβολίαν πότερον ἐκ τοῦ Σώκου χρωτὸς τὸ ἑαυτοῦ ἔγχος εἷλκεν ὁ Ὀδυσσεὺς ἢ ἐκ τοῦ ἰδίου χρωτὸς τὸ τοῦ Σώκου δόρυ , καὶ ἐστιν ὑγιὲς λέγει γὰρ . κῆδε δὲ θυμόν οὐ τοῦ νεκροῦ ἀλλὰ τοῦ Ὀδυσσέως , τὸ δὲ ἑαυτοῦ ἔγχος εἴασεν οὕτως : κατα δὲ τὸ τέλος τοῦ στίχου βραχὺ διασταλτέον : τὸ γὰρ τοῦ Σώκου δόρυ ἐκ τοῦ ἰδίου χρωτὸς ἐξέλκει , μένει μὲν οὖν ἡ ἀμφιβολία καὶ οὕτως ἐπεὶ μὴ πρόσκειται τοῦ τίνος χρωτός : ἐὰν δέ τις συνάπτῃ μᾶλλον ἁμαρτήσεται ⁑

msA, 11.177, commenting on 11.458 αἷμα δέ οἱ σπασθεντος : οὕτως Ἀρίσταρχος οἷ , αἷμα δὲ αὐτῷ τῷ Ὀδυσσεῖ . Ζηνόδοτος δὲ γράφει αἷμα δὲ αὐτῷ οὗ σπασθέντος γίνεται δὲ τὸ ἑαυτοῦ ὃ οὐχ ἁρμόζει ⁑

msA, 11.178, commenting on 11.460 κεκλόμενοι καθ’ ὅμιλον , τὸ καθ’ ὅμιλον δύναται μὲν καὶ τοῖς ἑξῆς προσδίδοσθαι οἷον κατα πλῆθος ἐπῆλθον αὐτῷ πολὺ δὲ κρεῖσσον τοῖς ἐπάνω συνάπτειν παρακελεύσατο γὰρ τῷ πλήθει ἑαυτῶν ⁑

msA, 11.179, commenting on 11.461 αὖε δ’ ἑταίρους : ψιλῶς τέτακται γὰρ ἐπὶ τοῦ φωνεῖν : ὅτ ἂν δὲ ἐπι τοῦ ξηραίνειν ἢ ἄπτειν τότε δασυντέον ἔστι γὰρ σύνθετον ⁑

msAil, 11.206, commenting on 11.451@φθῆ προέλαβεν ἔφασεν :

msAil, 11.207, commenting on 11.453@ὄσσε-καθαιρήσουσι τοὺς ὀφθαλμοὺς κατ λήψονται καμμύσουσι

msAil, 11.208, commenting on 11.455@κτεριοῦσί θάψουσι

msAil, 11.209, commenting on 11.458@ἀνέσσυτο ανηκόντισσεν :

msAil, 11.211, commenting on 11.466@ἀμφί-μ’ τὸ εξῆς αφικετό με :

msAil, 11.213, commenting on 11.474@δαφοινοὶ φόνιοι η πυρρός

msAim, 11.53, commenting on 11.455 Ἀρισταρχ αὐτὰρ ἔμ’ εί κε θάνω

msAim, 11.54, commenting on 11.457 Ἀρισταχος ἕλκε